Het is lang geleden dat ik wat geschreven heb. Dat vind ik heel jammer, maar soms ontbreekt het mij aan inspiratie. Niet dat ik niets meemaak met de dieren, o nee, dat is het zeker niet!  Er zijn verhalen genoeg. Maar op de een of andere manier heb ik dan niet de moed en zit ik niet in de goede energie om ergens een pakkend verhaal van te maken. Omdat het vandaag  "Gedichtendag"is, vind ik een gedicht een mooie start om weer te beginnen. Het gedicht dat ik hier opschrijf kreeg ik voor het eerst onder ogen toen ik pas zestien jaar was!!!! Een tijdje geleden dus.  Vanaf het moment dat ik het las, heeft het op mij een enorme indruk gemaakt. Het beschrijft zo precies mijn gevoel zoals ik het ervaar met betrekking tot circusdieren. Ik mag wel zeggen dat het vanaf die tijd mijn lievelingsgedicht is geworden. Met name de laatste twee zinnen zijn zo treffend en in mijn beleving hartverscheurend..... Ik deel het hier graag met jullie op deze speciale dag.

Het paardje MacLean

Op aard is niets zo droef misschien als het kleine circuspaard MacLean,                            dat na zijn intocht uit de stallen, hier in het zaagsel neer moet vallen.                          Met op zijn flank de schelle bellen gaat het zijn korte reeks weer tellen.                     Maar bij de mistdamp van het licht vallen zijn donkere  ogen dicht, uit heimwee naar de Schotse wei,  het klontje komt: het is voorbij.                                                          Applaus, gerinkel, rode pluimen. Een clown komt de manege ruimen.                               O GOD ,WIE TELT ZO DROEF TOT TIEN ALS HET KLEINE CIRCUSPAARD MACLEAN.......

Edmond de Clerco

Regen regen regen! Wat een dag...Volgens mij is het vandaag nog niet droog geweest. Maar de honden moeten er toch uit. En dus moeten we er aan geloven. Laarzen aan, regenjas, en het bos in. Ondanks de nattigheid ook wel spannend zo'n donker bos. Uitkijken dat ik niet uitglijd op de natte gladde blaadjes en de modder.Doch na een half uurtje lopen ben ik het met dit weer wel zat. De regen druipt uit de bomen en druppelt op mijn hoofd, brrrr, zo mn nek in.....!                                                                                                                            Maar dan thuiskomen.......Wel eens vier natte honden geroken???? Ik wel dus. En ik kan je verzekeren, dat ruikt niet lekker!  Dus, voordat ze naar binnen gaan, eerst allemaal afdrogen. Dat betekent vier vieze vuile stinkende handdoeken rijker, vier x vier vieze modderpoten in de gang en spetters op de muren. Ieuuwhh.......!!!                                                               Nu inmiddels een uurtje verder, zitten we lekker met en tegen elkaar op de bank. Buikjes vol, opgedroogd, warm en tevreden. Kaarsjes aan, glaasje wijn voor het vrouwtje en zo genieten we van de avond na deze druilerige novemberdag.

Weet je.......wonderen bestaan.😘 Tijdens mijn dagelijkse wandelingen door de bossen hier ontmoette ik een vrouw. Letterlijk en figuurlijk kwam zij op mijn pad. Wij kennen elkaar slechts van toevallige ontmoetingen. Wanneer de tijd daar is, kruisen onze wegen elkaar. Elke ontmoeting met haar is een bijzondere ervaring. Wij delen onze passie voor de natuur, onze liefde voor de dieren, de bomen, de zon, de maan, de wolken, de wind. Wij kennen alles dezelfde gevoelswaarde toe. Ik kan het eigenlijk niet goed omschrijven wat onze vriendschap inhoudt. Wij kennen elkaar kort, maar heel intens en buitengewoon. Zielsverwanten zou je kunnen zeggen.

Ik noem haar "Buigend Hert". Ook zij gelooft in de kracht van de dieren en de natuur.  Zij vertelde mij over een documentaire die ze gezien had waarin een mens en een hert naar elkaar bogen vanuit wederzijds respect en dat dat zo'n indruk op haar had gemaakt. Vandaar deze naam. Hij past bij haar. 

Vanochtend zoals gewoonlijk gewandeld met de honden. Door de herfststorm. Heerlijk was dat met al die dwarrelende blaadjes en zwiepende takken en het geluid van de wind! Toen ik thuiskwam zag ik dat er een plastic tasje aan de spiegel van mijn auto zat. Wat was dat nou???? Binnen pakte ik het uit. Naast verrukkelijke merci snoepjes en vier schattige houten hartjes zag ik twee kerstballen. De mooiste die ik ooit heb gezien. Een met een uiltje en de ander met echte veren erin. Te leuk....! Alleen mensen die mij heel goed kennen weten dat ik iets heb met uilen en met veren. Overal in mijn huis vind je veren. Tussen boeken, in doosjes, in potjes en bekers. En nu in een kerstbal dus.

Dank je wel lief Buigend Hert. Ik ben er heel blij mee.........!!!!!!!!

Het was stil in het bos. Akelig stil. Een stilte die je voelt. Die niet goed voelt. Een oorverdovende stilte................... Je hoorde geen vogeltje roepen of vliegen. Geen takje knisperen. Het hele bos hield zijn adem in. Zelfs de honden bleven angstvallig dicht bij me lopen. Dit is nou de uitwerking op de natuur van een dag jagen door "stoere stropers". Afschuwelijk!!                                                                                                                Vanochtend vroeg heerlijk gewandeld door hetzelfde bos. De vogels tsjilpten en floten volop. De herfstzon kleurde de bladeren geel en roestbruin en oranje. De specht roefelde op het dode hout en de eekhoorntjes daagden de honden uit door telkens vlak voor hun neus de boom in te vluchten. Nu was hetzelfde bos betoverd door een akelige kracht. Er heerste een sinistere sfeer. En dat kwam niet door de invallende duisternis maar door de angst en de geur van dood die in elke vezel voelbaar was.  Vanaf vanochtend elf uur tot vanmiddag half vijf knalden de jagers er op los. Ik kan me bijna niet voorstellen dat er zich nog een levend dier in dit stuk bos bevindt, zo zijn ze tekeer gegaan. Opgejaagd hebben ze alles. Met wel twintig man, met stokken, met honden, met auto's. Te erg! Ik heb het jammergenoeg heel de dag aan moeten horen omdat het bos achter mijn huis ligt. Bij iedere knal die ik hoor ( en dat zijn er veel ) stel ik me zo''n bang konijntje of zo''n prachtige ree in doodsnood voor die een schot hagel door zijn rillende lijf geschoten krijgt.....Hoe kun je dit doen, vraag ik me af. Hoe kun je voor je plezier een weerloos dier doodmaken..?!

Ik vond het een rotdag.  En zelfs de hemel kleurde rood.