Hallo, ik ben Ria Huiding. Ik praat met dieren en dat doe ik al zolang ik mij kan herinneren.Mensen vragen mij altijd: Hoe doe je dat nou, dat praten met die dieren? Allereerst moet ik zeggen dat ik er niet een bepaalde wetenschappelijke theorie op nahoud. Het begon eigenlijk heel prozaisch met het paard van de melkboer. Zo'n vijftig jaar geleden kwam bij ons thuis dagelijks de melkboer langs met paard en wagen. In die tijd ging men denk ik niet altijd heel diervriendelijk te werk. Het paard van de melkboer heette Jansje. Het was een bruine, magere en schonkige merrie. Ik zie haar nog zo voor me met haar grote trieste snoet. Ze had altijd een muilkorf voor. Als ze bij ons voor de deur stond ging ik naar haar toe en sprak ik met haar.Hele verhalen hadden we samen, Jansje en ik. De melkboer had mijn moeder meerdere malen gewaarschuwd dat ik haar niet moest aaien want dat het een vals dier was. Ik ben nog steeds van mening dat dat waarschijnlijk meer aan hem lag dan aan het paard. Op een dag weigerde Jansje verder te lopen. De melkboer werd kwaad. Hij vond het kennelijk gezichtsverlies want hij begon het arme dier verschrikkelijk te schoppen en te slaan. Ik kon het niet aanzien en ging naast het paard staan. De boer gebood mijn moeder mij weg te halen maar ik luisterde niet. Ik weet nog dat dat ik het paard een hapje losse suiker gaf (we hadden toen nog geen klontjes..??) en dat ik haar huilendzachtjes toesprak en smeekte alsjeblieft te gehoorzamen omdat ze anders nog meer slaag zou krijgen. En het goeie beest sjokte achter mij aan naar de volgende straat waar ze weer een tijdje moest staan. Later hoorde ik van mijn moeder dat ik die dag de hele wijk met de melkboer had meegesjouwd.

De boerderij van de boer was destijds zo'n half uurtje lopen van mijn ouderlijk huis en als ik maar even mijn kans schoon zag ging ik naar Jansje in de wei. Ik herinner mij nog als de dag van gisteren haar mooie, maar altijd betraande droeve ogen, maar ook haar blijdschap als ik bij haar was. Jansje en ik zijn jarenlang vrienden geweest en ik denk dat zij de grondslag heeft gelegd voor mijn praten met dieren. Hele gesprekken had ik met haar daar in die wei en zij liet mij toen al haar slechte leven zien. Op een dag wist zij mij te vertellen dat het de laatste keer was dat wij elkaar zouden zien. Ik heb haar toen heel lang geknuffeld en gestreeld en tegen haar gezegd hoe lief ik haar vond en hoeveel ik van haar hield. De volgende dag was de weide leeg. De melkboer was met pensioen en Jansje naar de slager.